Op verzoek en volgens afspraak geef ik lezingen over filosofie en spiritualiteit in de brede zin van het woord. Ik spreek regelmatig voor (religieuze of spirituele) gemeenschappen, studenten, yogascholen, volksuniversiteiten en wat voor belangstellende groepen dan ook. Onderwerpen zijn bijvoorbeeld: (natuur-)geneeskunde, Indiase cultuur, wijsbegeerte uit Oost en West en (Christelijk) gnosticisme. Ik vraag een reiskostenvergoeding van 19 ct per km vanaf Wijchen plus een bescheiden tegemoetkoming, met elkaar overeen te komen. Dit werk is zonder winstoogmerk dus ik pas mij zoveel mogelijk aan aan uw mogelijkheden. Mijn lezing duurt 2 uren, inclusief korte thee/koffiepauze en ruimte voor vragen. Alle dagen in de week zijn bespreekbaar.

 

'Oneindig' van Jo Wijnen, columnist Dagblad De Gelderlander.

We strooiden de as uit van iemand van wie we hielden, iemand die te vroeg gestorven was en te veel geleden had, maar ongelooflijk dapper was geweest. Ik stond er bij en betrapte mij erop dat ik dacht aan wat ik aan het denken was. En als je dat doet, ben je eigenlijk in grote verwarring. Maar dat hield op, ook al omdat ik ontdekte dat het uitstrooien van de as van een dode een soort 'statement' is, zoals dat nogal armzalig heet. Het is de kleinst en kortst mogelijke plechtigheid en tegelijk het grootst mogelijke gebaar. Het is een soort uitdrukking van wat leven en sterven is. En van wat ná dat leven en sterven komt.

Het is een manier om aan te geven waar de dode vandaan kwam en waar hij heen gaat. Je geeft iemand over aan alles wat er was, wat er is en wat er altijd zal zijn, aan de Oneindigheid dus. Je maakt hem los van het aardse, van de tijd, van de ruimte en van elke menselijke overweging, ervaring en belevenis, en je stelt hem ter beschikking aan wat je nooit zult begrijpen en waarvoor alleen maar een paar ontoereikende en hulpeloze woorden bestaan: het Eeuwige, het Onveranderlijke, het Al, het Ene, het Universum, de Natuur in de onmetelijkste zin van het woord. Je mag het zelfs God noemen, als je dat wilt. Je geeft iemand terug aan wat hem heeft veroorzaakt en wat hem ook weer ongedaan heeft gemaakt. Je erkent met dat uitstrooien de eindigheid van de dingen. En je erkent de geleende tijd die de Natuur aan de mens geeft en die hij moet delen met alle andere tijdelijke dingen, zonder uitzondering.  

Ik bedoel: het is niets hemels of bovenaards. Het onttrekt zich volkomen aan ieder oordeel over wat iemand deed of naliet, wat iemand was of wat hij wilde zijn, aan wat hij onder goed of kwaad verstond. Want dat zijn allemaal zaken die bij de eindigheid van het bestaan en de tijdelijkheid van een mensenleven horen. Het is ook niet iets dat met de ziel of de geest - wat dat ook is, als het al iets is - te maken heeft. De dode is in die totale 'Oneindigheid' geen persoon  en geen individu meer, geen zelf en geen ik, geen mij en geen hem of haar. Toch is hij thuis, hij is op een verheven manier niets meer, maar daarom juist alles. Dat is het overweldigende ervan. Toen we na afloop sprakeloos terugliepen naar onze aardse besognes, had ik het gevoel dat ik - heel even maar, een ondeelbaar ogenblik - naar binnen had gegluurd in alles wat er is, al kan dat natuurlijk niet. Maar dat kwam misschien omdat ik teveel had gedacht aan wat ik aan het denken was. Al maakte de grote verwarring die daar bij hoorde mij dit keer veel troostende en prachtige dingen duidelijk.

 

Herman Finkers.

De dood zelf is zo kwaad nog niet. Finkers breekt een lans voor de dood. Want de dood heeft nog nooit iemand vergeten of verlaten. Wie niet gelooft dat de dood bestaat krijgt het advies: 'Denk niet te onaardig over de dood. Hijzelf is zo kwaad nog niet. Hij is een gevoelig jongetje dat houdt van dansen en van kunst. Hij is je uiteindelijke minnaar die het laatste bed met je deelt. Soms is hij in zijn minnespel wat onbeholpen en daardoor onbedoeld wreed. Vooral wanneer iemand zo prachtig is, dat de dood zich niet meer kan beheersen en te vroeg komt. Maar hij heeft dat niet zo gewild en lijdt zelf ook. Als je losjes met hem danst verandert elke dag in kunst'.

 

Mensen zeggen soms: De hemel is iets achterhaalds. Er wacht ons boven niets.

De hemel, wees nou eerlijk, is een verzonnen iets.

Maar Herman fluistert dan:

De veertigste van Mozart en de liedjes van Jacques Brel

Zijn ook ooit verzonnen, toch bestaan ze wel

Iets kan zijn verzonnen en daardoor juist bestaan

Dat soms iets niet verzonnen is neemt men zomaar aan.

(Uit: Antoine).

Hieronder geef ik u enkele gedichten, door mijzelf gekozen omdat ik ze mooi vind en mij raken. Ze zijn van onze Nederlandse en Vlaamse dichters die mij dagelijks inspireren... Regelmatig wissel ik ze af met weer andere gedichten.

 ***

 

Je bent niet dood - de Heer heeft je geroepen

bij Hem te wonen in Zijn glanzend huis;

Je hoeft geen rust en vrede meer te zoeken,

Je hébt ze nu - want je bent veilig thuis.

Je bent niet dood - je mag voor eeuwig leven,

Je bent verlost van onvolkomenheid,

van pijn en van verdriet. God zal je geven

een onbegrensd geluk in onbegrensde tijd -

Je bent niet dood -Maar ach, ik zal je missen

zoals een mens de meest-geliefde mist.

De jaren van geluk zijn nooit meer uit te wissen,

En ik geloof: God heeft zich níet vergist...

(Nel Benschop).

 

***

 

O, als ik dood zal, dood zal zijn

kom dan en fluister, fluister iets liefs,

mijn bleke ogen zal ik opslaan

en ik zal niet verwonderd zijn.

 

En ik zal niet verwonderd zijn;

in deze liefde zal de dood

alleen een slapen, slapen gerust

een wachten op u, een wachten zijn.

(J.H. Leopold)

 

***

 

Heer,

geef dat wat wij bidden

voortkomt uit de liefde

omdat alleen de liefde

de meest waarachtige zin geeft

aan wat wij tegen U zeggen

en raak ook onze aardse

liefde aan met Uw goddelijke genade

zodat wij elkaar

liefhebben vanuit de ziel.

(Toon Hermans).